Iedereen kent dit verhaal wel. Alleen zal ik proberen hier een andere dimensie aan te geven zodat het ook een ander bewust zijn kan worden. Als het begrepen is, kunnen zaken ook veranderen. Ook voor jou. Al denk je soms van niet en dat jij die uitzondering bent waar alles fout bij gaat en niets meer lukt. Het zijn gedachten en/of vaste patronen die je parten spelen en die dit veroorzaken. Je zult het zo gaan zien en ook begrijpen en ook jij zult in staat worden gesteld om dit te veranderen.
Je hebt bijna vakantie en je bent er helemaal aan toe. Loopt op je laatste loodjes van energie en roept ook nog vaker dat het bijna vakantie is, want het voelt zo zwaar en zo nodig. De meeste van jullie zullen zich hier al in herkennen. Hoe zo is het dan zo belangrijk dat dit vanaf nu mag gaan veranderen en wat kunnen we hiervan leren?
Je komt terug van vakantie en als het goed is heb je super genoten. Het weer was geweldig en niets moest meer. Tijd voor jezelf en tijd voor het gezin. Of tijd voor die dingen te doen die je al zolang wilde doen maar het kwam er niet van omdat je de tijd hiervoor niet kon vrij maken. Tijd voor een boekje lezen, voor je uit te staren en je heerlijk relaxt te voelen. Op een terrasje zitten en mensen kijken, genieten van het juiste drankje of gewoon weer lekker niets doen. Of juist die dingen gaan doen die je heel leuk vindt zoals zwemmen, fietsen of andere zaken. Als je geluk hebt start de vakantie zoals hierboven beschreven. Als je “pech” hebt, wordt je eerst een beetje of flink ziek, zoals in iedere vakantie en daarna kun je pas gaan genieten en die dingen gaan doen die je zo graag wilt doen. Ook hier zal menigeen zich in herkennen. Nemen zelfs aan dat dit voor hen altijd zo is en dat dit nu eenmaal zo is. Maar is dat wel zo en sterker nog, is dat wel zo nodig? Eerst ziek worden en dan pas kunnen gaan beginnen met de vakantie en genieten. Misschien kan het anders beter en nog beter: dat het niet meer nodig is om eerst ziek te worden of lichamelijke of geestelijke klachten te krijgen.
En hoe komt het dat als je weer terug bent van de reis dit al weer zo snel vergeten bent en zo snel weer in het bekende ritme zit van doorgaan en na 2 dagen al niet meer voelen dat je een zodanige fijne en relaxte vakantie hebt gehad.
Je zit in een bekende gewoonte van werken en leven. Dit is erop gebaseerd dat je altijd bezig bent en je nergens of weinig tijd voor vrij kunt maken. Het leven draaft door en jij draaft door. Geen tijd voor leuke zaken (of maar weinig) en veel van jezelf moeten. Het huishouden, het werk, zorgen voor de kinderen en of man/vrouw, zorgen voor een ander enz. Maar de leuke en fijne dingen worden snel of helemaal uitgesteld. Want je weet dat hier geen tijd voor is of dat je er geen tijd voor kunt of wilt vrijmaken. Keuzes maken dus. Want het is toch een keuze of je wilt of niet. Niets moet. Alleen ademen, dat is echt het enige wat we echt met zijn allen echt moeten. Elke dag, nacht, uur, minuut en seconden. Je kunt niet lang zonder ademen. Want dan ga je dood. Maar zelfs eten en drinken kunnen uitgesteld worden als het moet. Of het verstandig is, is een tweede maar het kan wel. Nu zijn we natuurlijk wel verantwoordelijk en “moeten “natuurlijk ook werken en de kost verdienen en zorgen dat alles goed blijft lopen met zijn allen. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar het gaat erom dat je voor jezelf helder krijgt wat echt moet en wat een moment van keuze is. Ons leven bestaat behalve ademen alleen maar uit keuzes. En elke keuze die we maken heeft een consequentie. Het is maar wat je doet en waarom je het doet?
Zo maak je dus voortdurend de keuze om door te gaan en hoogstwaarschijnlijk te weinig tijd vrij maken voor jezelf om die dingen te doen die je zo graag zou willen gaan doen. Door almaar bezig te blijven zal het lichaam en de geest niet in staat worden gesteld om uit te rusten en weer voldoende energie op te slaan zodat in drukkere tijden deze energie beschikbaar is. Want tijdelijk is geen probleem, zolang er maar weer een zichtbaar einde aan komt; dat wil zeggen; over zichtbaar en haalbaar. Dan ga je op vakantie en je probeert te gaan ontspannen en genieten. Maar dat lukt meestal niet meteen want het lichaam en de geest moeten eerst afgeschakeld worden. Dit duurt een aantal dagen en is afhankelijk hoeveel er afgeschakeld moet worden. Als er in de afgelopen tijd nu heel veel is opgeslagen en het heeft geen tijd gekregen om eruit te komen en af te schakelen, zal dit dus logischer wijze gebeuren tijdens de eerste vakantiedagen. En dat heet dus; ziek worden. Het lichaam en of de geest gaan proberen te herstellen en dat kan alleen maar door stil te vallen en niets te doen. De vakantie is immers bedoeld om te genieten en zoveel mogelijk niets te doen of dat te doen wat je zo graag al wilde doen. Maar wat niet mogelijk was gedurende de werkdagen. Als je nu de tijd moet nemen om ziek te zijn, ben je pas na een aantal dagen hersteld en kan de vakantie eindelijk beginnen. Als je pech hebt en je hebt maar 2 of 3 weken en je hebt al 1 week nodig om te herstellen, is al een gedeelte van je vakantie gebruikt zonder dat je hiervan hebt kunnen genieten. Dat is pech zeg en heel vervelend. Tenminste dat vinden de meeste onder ons. Gelukkig; durf ik te zeggen dat dit gebeurt. Als dit nl. niet zou gebeuren, zou de kans bestaan dat je uiteindelijk na heel veel jaren “echt “ziek wordt en heel veel tijd nodig hebt om te herstellen. Of als je “pech” hebt, helemaal niet meer kunt herstellen en je aardse tijd is op. Dit hoor ik zo vaak vertellen. Goh wat jammer nu, hij of zij was eindelijk toe aan te kunnen gaan genieten en nu kan het niet meer. Vreemd toch? Of wordt het nu al duidelijker? Met andere woorden: wordt je iets bewust bij jezelf en herken je jezelf hier misschien in? Als dat zo is, wordt het misschien toch eens tijd om het iets anders te gaan doen, zodat bovenstaand zich niet meer hoeft te herhalen.
Dit gebeurt dus daadwerkelijk op vakantie. Maar de meesten van jullie zijn gelukkig sterk en laten zich er niet onder krijgen. Het blijft goed gaan en je geniet, ontspant of doet inderdaad die dingen die je graag doet op vakantie. Dan kom je weer thuis. Heerlijk vol geladen met energie en je gaat er weer flink tegen aan. Want dat gaat want je hebt immers vakantie gehad en zit weer boordevol met energie. Je vaste patroon wordt ingezet en je doet zoals je altijd al deed.
Je komt dus terug waaruit je vertrokken bent. Niets is veranderd behalve dat je tijdelijk met energie opgeladen bent. Met de nadruk op tijdelijk. Want het is maar tijdelijk. Na een bepaalde tijd raakt de energie weer op en ben je weer toe aan vakantie om af te schakelen. Nu ga je misschien denken; nou zeg; dat is wel heel negatief. Dit is niet negatief maar feitelijk neergezet. Helaas zitten de meesten tegenwoordig zo in elkaar en doen zo hun ding. Want op het moment dat je je eigen huis weer binnenstapt en je hebt van deze levensles niets geleerd, zal je in hetzelfde ritme verder gaan. Net zolang totdat je het gaat herkennen en totdat je een iets andere keuze gaat maken. Want bewust worden alleen zonder een gekoppelde handeling, geeft geen verandering. Een bewustwording moet altijd gekoppeld worden aan een handeling; anders kan er niets veranderen. Jij mag veranderen. Het hoeven geen hele grote zaken tegelijk te zijn maar het zit hem meestal in de vele kleine dingen. Heel even tijd nemen voor jezelf. Een paar minuutjes in de pauze, een blokje om zodat je even in de frisse lucht komt of eens een keertje nee durft te zeggen als het echt niet kan. Maar dat vergt moed en vooral kracht om voor jezelf op te komen. Om niet meer door te draven en eens heel kort af te schakelen. Nogmaals; het zit hem niet in de hele grote zaken net zoals op vakantie gaan. Maar in de kleine dingetjes van elke dag die de ontspanning geven zodat je je elke dag weer opnieuw op kunt laden. Dan hoef je niet meer ziek te worden in de eerste dagen van je zo broodnodige vakantie maar ben je vanaf het eerste moment in staat zijn om te gaan genieten en ontspannen.
Dan nog iets wat verder heel belangrijk is. Je vertrekt vanuit huis en gaat op vakantie. En zoals je het huis achter hebt gelaten, zo kom je ook weer je eigen huis binnen. Als het huis netjes op was geruimd, kom je in een net huis terug. Maar als er echter nog ergens wat rommel is blijven liggen, blijft dit liggen totdat je terug bent en je dan in staat bent en de tijd ervoor neemt om deze rommel zelf weg te werken. Er is niemand die dit voor je doet als je afwezig bent. Tenminste als de buren of familie of bekenden dit niet voor je doen. Maar dat heeft weer een andere betekenis en hoort bij de symboliek van de vaas. Zoals gezegd, je komt thuis in dezelfde staat als van waaruit je vertrokken bent.
Zo gebeurt het ook met ons in ons leven. Wij wonen in ons lichaam en dat is ons heilige huis. Ons lichaam is het voertuig van de ziel. Dit voertuig kunnen we gebruiken om ons te verplaatsen en dingen te doen. Onze lessen te leren en uit te werken of we slaan de zaken op en plaatsen deze in onze kofferbak en sleuren deze elke dag mee. Onbewust en bewust. Ook dit is al eerder beschreven in de symboliek van de brief.
We nemen onze bagage mee en het blijft bij ons. Net zolang totdat we het zelf opgeruimd hebben. Niemand die dit voor ons kan doen. We mogen zelf onze eigen troep opruimen. Anders blijft het liggen totdat we weer thuis zijn en het weer zien liggen. Dan maken we er tijd en energie voor vrij om onze eigen troep op te ruimen. Zo ook in ons leven en met de dood.
Op moment van leven nemen we bagage mee. Positief en dat is goed of fijn en licht. Of “negatief” en dat is niet zo fijn voor ons en dat weegt zwaar. Maar op het moment dat we op reis gaan, dood gaan, komen we op een volgende locatie. Voor mij heet dit het Universum, de Bron, het Al, het Oneindige enz. En we nemen onze bagage mee. Dit wordt met onze ziel en energie mee genomen. We nemen alles mee. Maar op het moment dat we weer terugkomen, terugkomen in het aardse lichaam, komen we in hetzelfde huis terug als waar we vertrokken zijn. Met ander woorden. Als er nog rommel is blijven liggen, zullen we zelf deze rommel mogen leren op te ruimen. Als het zelf is opgeruimd, zal de “rommel “weg blijven. Op het moment dat we terug keren in een nieuw aards lichaam, zullen we in dezelfde toestand en situatie terug komen als waaruit we vertrokken zijn. Net zoals het huis en de vakantie voordat je vertrok. Nu ga je misschien zeggen dat dit wel heel kras is. Dat kan. Maar wie moet anders onze “rommel”, opruimen. Het universum? God? Hebben wij dan iets kunnen leren van deze lessen? Nee dus. Want je kunt het alleen maar leren door het zelf te doen en te gaan doen. Dan pas leer je de lessen. Zo heeft de ene persoon heel veel tijd nodig om zaken te leren en anderen kunnen dit heel snel. Zo hebben mensen dus soms maar weinig levens nodig om bepaalde zaken te leren en anderen meer. Maar wie zijn wij dat we het ritme moeten aangeven hoe snel iemand iets moet leren. Immers niets moet en alles mag. Een ding is voor mij heel zeker. Iedereen zal uiteindelijk in staat komen om het allemaal te leren. En als alles geleerd is, zullen we lichter zijn en geen zware zaken meer meesleuren in al die levens. Zoveel te lichter je wordt, zoveel te meer ben je in staat om terug te komen in je Bron. De Bron. De Bron die Liefde heet
Maar echt thuis komen is pas als alles Licht is, alle lessen geleerd zijn en we al onze bagage kwijt hebben gespeeld. Als we van ons zelf houden zoals God of het Universum van ons houdt. Dat is pas echt thuis komen. In je eigen opgeruimde huis.